Het slijk van de aarde zijt gij
Ik ben in het slijk geboren. Daar kwam ik pas later achter, toen ik al jaren getrouwd was met mijn prins. Mijn prins werd ook in het slijk geboren en hij kuste mij wakker en zorgde voor dit inzicht. Eerst was ik wanhopig, want ik had mijn eigen gelukkige illusie gecreëerd zonder slijmerig fundament. Niet ik, vond ik, maar zijn fundament was modder en daarmee moest ik gewoon leren leven. Niet ik hoefde te veranderen, maar híj. Ik kon hem niet veranderen, besef ik vanaf nu, maar wel mijzelf, waardoor hij zich aan mij zou moeten aanpassen. En zo gebeurde het sluipenderwijs dat ik steeds meer tot het inzicht kwam, dat ook ik in het slijk geboren ben, hij werd de reflectie van mijn spiegelbeeld en vice versa.
Verder lezen Het prinsesje in het slijk
Boekbespreking: Doornroosje en de Apocalyps in 2012 – Hans Siepel
Door toeval kwam ik in contact met dit unieke boek. De schrijver beweert dat de wijsheid, voortkomende uit het bekende sprookje Doornroosje, universele wijsheid is (naar welk bestaan verwezen wordt door alle mystieke stromingen van wereldreligies). De symboliek van sprookjes spreken jong én oud tot de verbeelding ongeacht intelligentie of levenservaring. Dit in tegenstelling tot de moeilijker toegankelijke symboliek van de mythen zelf. De eerste (en enige?) druk van het boek is van 2009. Met de vreemde titel Doornroosje en de Apocalyps in 2012 verwijst de auteur, een belezen politicoloog, naar de gebeurtenissen die op aarde plaatsvinden volgens de kosmische ‘klok’ van, onder andere, de Maya’s, geijkt op de ‘precessie van de equinoxen’: in een periode van bijna 26.000 jaar trekt de aarde, draaiend om haar eigen as, langs de twaalf dierentekens aan het hemel-firmament. Het beginpunt was 11 augustus 3114 v. Chr. . Het eindpunt 21 december 2012. Volgens de Maya’s is dit het moment van de ‘openbaring’ waarop de sluier van onwetendheid voor elk mens weggetrokken wordt. We massaal wakker worden op het moment dat de ‘Prins Doornroosje wakker kust’, net als ieder ander wonende in het ‘paleis’ (zie pagina 19). Ik vind het een mooie metafoor. Mooier dan alle andere doemverhalen, die de ronde doen ten tijde van een verwachte Apocalyps/wereldwijde crisis. Daarna immers ‘leefden ze nog lang en gelukkig’.
Verder lezen Boekbespreking: Doornroosje en de Apocalyps in 2012 – Hans Siepel
Annemieke blog 18 januari 2011
Ik kijk graag naar talentenshows op televisie. Bijvoorbeeld The voice of Holland. Uit pure fascinatie. Waar komt al die gedrevenheid vandaan? Wie is die jury die ongeremd kritiek mag spuien? En waarom publiek erbij betrekken? Voor het commerciële? Verder lezen Annemieke blog 18 januari 2011
Annemieke blog 14 januari 2011
Grappig is het dat je je zo af en toe als mens gelukt of mislukt voelt. Het is een grove momentopname waarop je een stempel plakt. Verder lezen Annemieke blog 14 januari 2011
Annemieke blog 12-1-2011
Zojuist heb ik een wierookstaafje opgestoken. Ik heb blind geplukt uit mijn voorraad. ‘Laat de perfectionist in je kalmeren’ stond op de beschrijving van de verpakking. Ja, die perfectionist ben ik al tegengekomen vandaag. Hij keek in de spiegel naar me en schrok van mijn lijkbleke gezicht. Ik kon van hem (die van mij is zéker weten mannelijk van aard) wel wat zuurstof en zon gebruiken. Verder lezen Annemieke blog 12-1-2011
Annemieke blog 11-1-’11
Mooie eerste dag om op deze site mijn eigen blogs te schrijven over de praktijk van alledag. Dit in tegenstelling tot de eerdere categorie Waarmaken blog waar meer sporadisch filosofische beschouwingen over je ‘leven waarmaken’ geplaatst worden. Hier wil ik volgen hoe ik mijn leven vormgeef. Ik had ook op 1-1-’11 kunnen beginnen, maar toen was dit idee nog niet geboren.
Verder lezen Annemieke blog 11-1-’11
Boekbespreking: Het dovemansorendieet – Maarten ’t Hart
Ditmaal bespreek ik een origineel dieetboek van Maarten ’t Hart, uitgegeven in 2007 door de Arbeiderspers, Amsterdam-Antwerpen: Het dovemansorendieet. Over zin en onzin van gewichtsverlies. Als rechtgeaarde bioloog buigt hij zich over ons natuurlijk menselijk dieet en bekijkt ook wat het beste voedsel is vóór ons in plaats van dat dit tegen ons ‘werkt’. Elk goed dieet komt er ook weer uit in de vorm van energie en uitwerpselen, is zijn conclusie.
Hij wijst er terecht op dat overgewicht een probleem is van gedomesticeerde soorten onder de dieren, zoals varkens, kippen en de mens. In het wild wordt geen enkel beest dik hoeveel het ook eet. Dat heeft hij anekdotisch uitgetest bij zijn bok.
Verder lezen Boekbespreking: Het dovemansorendieet – Maarten ’t Hart
Boekbespreking: Doelgerichte evolutie – Carl Johan Calleman
Eind 2010 heb ik het boek aangeschaft van Carl Johan Calleman met de titel: Doelgerichte evolutie. Verklaard vanuit de kwantumtheorie en de Maya-kosmologie. In dit boek staat alles wat ik over evolutie op dit moment wil weten en zorgt er voor dat ik met één boek ‘klaar’ ben en op de hoogte gebracht van de meest recente bevindingen op dit gebied. De oorspronkelijke titel is The purposeful universe en is voor het eerst verschenen in 2008 in de VS.
Calleman is een wetenschapper, die zijn nek durft uit te steken en zijn wetenschap verbindt met een meer waarschijnlijke theorie over de evolutie. Van begin tot het eind betoogt hij boeiend dat niet zozeer de genen en de omgeving onze evolutie naar eigen willekeur oorzakelijk bepalen, maar dat we in elke cel een centriool hebben zitten, die als een antenne ons bestaan afstemt en synchroniseert met het verloop van een doelgerichte evolutie. De vorm van het centriool lijkt qua vorm op een tau kruis, wat Calleman opvat als een fysiek symbool voor ‘levensboom’. Ik heb begrepen dat het eindstuk van de zweepstaart van een zaadcel zich splits in twee stukken als centriool in een eicel.
Boekbespreking: Wat Darwin niet kon weten – Gerrit Teule
Onlangs heb ik me gebogen over het inhoudelijk tot de verbeelding sprekende pittige non fictie werk van Gerrit Teule: Wat Darwin niet kon weten. Een reis naar de spirituele binnenkant van de evolutie. Uitgeverij Ank-Hermes BV 2009. Net als het eerder besproken boek van Paul Revis gaat het over de evolutie van bewustzijn maar nu aan de hand van de theorie van de Franse fysicus en informaticus Jean Charon (1920- 1998). Teule’s voornaamste uitgangspunt is de evolutietheorie en ontdekkingsreis van Darwin zelf en samen met zijn lezers gaat Teule in zijn boek ditmaal op reis naar de spirituele binnenkant van deze materie.
Van het idee van een binnenkant van de evolutie was Teilhard de Chardin al geestelijk vader (zie boekrecensie Paul Revis), toch heeft de schrijver gekozen voor de relatief onbekend gebleven Charon, omdat deze met zijn eonenhypothese: “(…) een nieuw inzicht kan geven in de verhouding tussen lichaam en geest.” Met behulp van de elementaire deeltjes wees Charon op de wiskundig berekende mogelijke aanwezigheid van een aparte, onstoffelijke, non-lokale, imaginaire tijdruimte verstrengeld met onze zwaartekracht tijdruimte (beschreven door Einstein’s algemene relativiteitstheorie). Deze aparte tijdruimte omschreef Charon als een eon en is een hypothese die aansluit bij zijn complexe relativiteitstheorie, die op haar beurt weert voortvloeit uit de meer bekende en logica tartende kwantumelektrodynamica theorie uit 1930.
Verder lezen Boekbespreking: Wat Darwin niet kon weten – Gerrit Teule
Twijfel staat aan de wieg van zelfvernieuwing
Kiezen, twijfelen… ik vind het iets… wonderbaarlijks mooi. Alsof er één veld van mogelijkheden is en God er een oneindige streep doorheen gehaald heeft om ons mensen een lol te doen. ‘Zelf doen’, zeggen peuters ook al gauw.
Verder lezen Twijfel staat aan de wieg van zelfvernieuwing