Boekbespreking: De weg van de minste weerstand – Robert Fritz

666771920

Ik heb ergens in 2012 een bijzonder mooi boek in de ramsj gevonden, De weg van de minste weerstand. Over de kunst van het creëren van Robert Fritz. Ik las de vierde druk uit 2007. Van deze auteur krijgt de eigenheid van de mens weer zijn rechtschapen plek terug. Een mens is en blijft, vergeleken bij andere levende wezens, de schepper van zijn bestaan. Hij creëert steeds weer opnieuw een nieuwe realiteit in de bestaande realiteit. Zo evolueren in plaats van jojojen de dingen. Zijn uitleg over de kunst van creëren heb ik nog nooit zo praktisch, helder, geïnspireerd en genuanceerd verwoord gezien. Hier wordt echt een statement gemaakt van jewelste. Althans, voor mij in het bijzonder, omdat ik mij bezig houd met ‘waarmaken’. Bepaalde aspecten waren mij al ruim bekend, maar diverse zaken raakten toch nog wel zwakke punten in me die ik kan verbeteren.

In het boek zelf zet Fritz de overheersende reactief-responsieve grondhouding af tegenover de oriëntatie op het creatieve. Onder beperkende voorwaarden leven is geen excuus om niet je eigen weg van de minste weerstand te creëren.  Het gaat om de spanning te cultiveren tussen  je visie en realistisch onder ogen zien hoe het er op dit moment voor staat. Hoe groter te discrepantie des te groter is de spanningsboog om de energie te laten stromen volgens de weg van de minste weerstand in de jou bedoelde richting. Als je, in plaats van dichterbij het resultaat, voelt dat het pad afwijkt omdat de spanningsboog groter wordt in plaats van minder, dan is dat geen reden tot afhaken (reactief-responsieve houding). Het is juist des te meer de drive om net zolang te proberen totdat je weer de vreugde ervaart dat het naar je zin gaat. Daar blijft het niet bij. Waarmaken betekent niet alleen een idee ontwikkelen als een zaadje, deze verzorgen en laten opgroeien tot de vorm waarin het bedoeld is, het betekent ook het voelen dat het nu klaar is-zoals het is. In principe is iets nooit klaar, maar kan je niet het resultaat afsluiten als voltooid, dan ben je niet in staat om een nieuwe scheppingsweg in te slaan. Het oude moet eerst afgesloten worden om het nieuwe weer ten volle een kans te geven. Een mens schept geen vreugde uit meebewegen met de mainstream. Dan veronachtzaamt hij zijn eigen scheppingsdrang en ontkent hij zijn eigen levensdrift. Ik kan het niet anders omschrijven, wel verhalen, zie het verhaal over een klein dapper muisje.