Mediteren leren…

Er komt een punt in ieders leven dat je denkt dat alleen mediteren nog ‘verlichting’ kan brengen. Wat verlichting werkelijk betekent interesseert je niet als je maar… (noem maar op) kan slapen, je werk kan doen, zelfs de financiële crisis van dit moment overleeft. Je zit vast in een bijzonder onaangenaam gevoel en zoekt naarstig naar een uitweg, een instant methode om permanent bevrijd te zijn van een (be)zwaar(d) gemoed. Zoals Boeddha of Christus. Of wellicht je buurman die altijd maar gelijkmoedig lijkt te zijn. Vol goede moed volg je de verlichtingsmethoden van Zen tot aan het geloof in de Wetenschap. Álles… ‘als het maar werkt en verlicht’, liefst meteen en permanent. Ik ervoer ook dat het anders moest. Maar hoe? De wetenschap en mijn geloof in Jezus, Maria en de natuur ‘hielp’ allemaal niet afdoende. Ik wilde leren mediteren, kocht wat boeken en ging het maar meteen ‘gewoon’ doen. Het denken had me zo beperkt dat ik letterlijk stikte. Hier mijn ervaring op deze weg:

Erken je ware gevoelens en ga zowel licht door het leven als licht slapen. Dat is mijn idee en formule van het mediteren. Ware gevoelens erkennen is niet alleen het ene ‘ware’ blije gevoel ervaren. In een permanent verlichte staat zou dat in het ideale geval wel kunnen, maar of dat mogelijk is hangt van jouw instelling en visie af. Ware gevoelens zijn de vier B’s: bang, boos, bedroefd aan de ene kant en blij aan de andere kant.

Ware gevoelens ervaren hoort bij het besef dat al het bestaan in essentie onzeker is. Het onzekerheidsprincipe van de kwantumtheorie. De grond van al het bestaan is onzeker en zodra er een waarnemer (al is het een ‘oog’ van een meetapparaat) iets waarneemt ‘stoort’ deze dit principe en lijkt het wel alsof er een feit waargenomen is. Zodra deze zekerheid wordt losgelaten ‘vervalt’ een feit weer in de zee van mogelijkheden. Zo is alles vergankelijk en heeft alles een ‘houdbaarheidsdatum’ al kunnen we die door onze waarneming verlengen (of verkorten).

Zodra dit besef van vergankelijkheid, sterfelijkheid of onzekerheid (hoe je het ook wilt noemen) tot je doordringt én samengaat met de visie dat alle zekerheid gewoon een illusie is om je ware gevoelens van angst, boosheid en bedroefdheid te sussen in een schijn-blij-gevoel dan ben je ‘even’ verlicht. Het denken is een geschenk van de evolutie om onze kwetsbaarheid beter te beschermen tegen de ontzagwekkende waarheid van het moeten leven in een schijnwereld die zo mooi is als je het zelf wilt en kunt hebben. Het denken moet niet ontaarden, zoals nu, in het overstemmen van onze ware gevoelens door krampachtig vast te houden aan deze schijnwereld als de enige ware werkelijkheid. Een wetenschap of geloof die in zijn eigen waarheid is gaan geloven als de enige waarheid spiegelt ons iets voor waar we wat aan hebben mits het ons voortbestaan dient en niet anders. Het blijft onwaar, omdat geen meetapparaat, Bijbel, wiskundige formule of ons eigen derde oog in staat is om aan deze grond van onzekerheid te torsen. Alles is vergankelijk wat bestaat.

Mediteren leren. Dat heb ik in dit stukje beloofd. Hoe doe je dat nou?! Ik merk dat ik elke ochtend wakker word met een bezwaard gemoed. Vooral in mijn dromen vlieg ik nog steeds in de spookbeelden van mijn eigen angsten, veelvuldig opgevoerd als nare dromen en nachtmerries. Het is me niet aan te rekenen, want ook ik ben opgevoed met het geloof in de illusie als enige ‘waarheid’. Het werd me met de paplepel tegen mijn wil en dank in mijn strot geduwd (hoe hardnekkig ik ook wilde vasthouden aan mijn ware blije gevoel, ook ik ben bezweken voor de eisen van de Westerse beschaving: je wil uiteindelijk niet uit de toon vallen en je ingebed voelen!).

Net als tandenpoetsen kan je het mediteren zien. Het maakt je structuur schoon van storende elementen. In ieder geval bij het opstaan en slapengaan mediteren! Ik heb ook in de loop van de middag nodig anders vergeet ik weer wat ik gewoon intuïtief wel weet. Het mediteren zelf is het waarnemen van je ware ‘B’gevoel en herkennen of het wel of niet ‘licht’ is. Pas stoppen met mediteren als je verder kunt gaan met wat je ook gaat doen, omdat je het nu vanuit verlichting doet (in plaats vanuit een Bezwaard gemoed). Een indicator is ZIN; en niets voelt naar om te doen wanneer de stemming ‘licht’ geaard is. Zo gá je licht door het leven. En voel je je van binnen weer sputteren en zwaar worden??? Up you go – of het mediteren nu Zen is, Mindfull of het ruimen van je rommel – de meditatievorm maakt niet uit als het je maar lichter maakt voor je verder gaat met je ‘ding doen’.

Voor mij betekent het mediteren bij een Verlicht gemoed jezelf dit geboorterecht herinneren en bekrachtigen door stil te staan bij en te genieten van dit bruisende gevoel van levenskracht en levenslust. Heb je tijdens het mediteren een Bezwaard gemoed probeer je dan te ontspannen en te berusten in het weten dat alles wat echt waar is beklijft en alles wat niet waar is ‘overgaat’. Maak een pas op de plaats en probeer zo lang mogelijk NIETS te doen zolang je van binnen deze onveiligheid voelt. En lucht vooral je hart, letterlijk door diep en diep te zuchten.

Hoe vaak je ook mediteert, hoe je ook mediteert houdt voor ogen dat zelfs mediteren nooit een besef van zekerheid geeft, omdat zekerheid nu eenmaal iets is wat niet bestaat maar hoe we ons wel kunnen voelen als we eenmaal beseffen hoe dankbaar we zijn dát we bestaan en we ons elk moment opnieuw kunnen vernieuwen. Het doet me denken aan de mop van iemand die elk jaar te krappe nieuwe schoenen koopt. Op de vraag ‘waarom’ van de verkoopster zegt hij/zij, ‘omdat ik me dan zo verlicht voel wanneer ik ze uitdoe ’s avonds wanneer ik op de bank plof’. Leren mediteren betekent niet meer die knellende schoenen aantrekken in de ochtend, middag of avond. Nooit meer. Dat beseffen dat het niet hoeft om je verlicht te voelen. Daar gaat het om.

Succes!