Aangemaakt zaterdag 21 maart 2009
De wortel van al het kwaad is onze primaire angst voor de vernietigende kracht wat door veroordeling van onze onderlinge verschillen vrijkomt. Onze neiging om de ander de schuld te geven (of ons zelf) voor alle ellende is de eerste oorzaak…
In de Happinez nummer 1-2009, een Mindstyle magazine, staat een interview afgedrukt op de pagina’s 25 t/m 29 van Inez van Oord met de vrouwelijke lama Tsultrim Allione. Deze lama meent dat we in deze tijd politiek en spiritueel tegenover elkaar staan. ‘Alleen als we onze innerlijke en uiterlijke vijanden ontmoeten in plaats van ontwijken is er een kans deze conflicten op te lossen’. En ik ben het volmondig met haar eens. Ook vind ik mijzelf sterk terug in haar uitspraak over onze schaduwkant: ‘Als we doen alsof we geen schaduwkant hebben, zijn we bijzonder kwetsbaar voor onze demonen’.
Die demonen noem ik doordeweeks altijd heel vrolijk mijn spoken, omdat ik eerder in spoken geloof dan in de duivel met zijn personeel.
Vaak blijken je spoken als je er een lichtje op werpt als sneeuw voor de zon op te lossen en hun angstaanjagende kracht te verliezen. Jouw ‘ikje’ projecteert angst in iets of iemand in de buitenwereld. Bewust of onbewust geldt: ‘I’ve created a monster!’ Jouw ik maakt zich helemaal groot met negatieve stress om het monster te kunnen weerstaan. Maar als je rustig blijft en goed kijkt zie je dat het monster je eigen angsten zijn die je gecreëerd hebt. Onze angst voor het Kwaad houdt het kwaad in stand, net als ouders Sinterklaas in standhouden voor hun kinderen maar dan in goede zin.
Marten Toonder heeft er een verhaal over geschreven die verfilmd is in “Als je begrijpt wat ik bedoel”. De boef in het verhaal is een lief klein monstertje wat kan zwelgen bij het ervaren van negatieve emoties (door angst). Heer Ollie noemt hem Zwelgje. Als hij weer eens helemaal gezwolgen is en schade heeft aangericht kijkt heer Ollie hem alleen maar aan en zegt op vaderlijke toon: ‘Zwelgje!’ Dat is voldoende om het monster weer tot zijn ware proportie te laten terugkeren en hem in te laten zien wat het met zijn blinde angst heeft aangericht. Zo ook kan onze collectieve angst de werkelijkheid zwaar opblazen tot pijnlijke grote proporties zoals in
De verklaring voor dit fenomeen, in de Happinez verwoordt door de lama, vond ik heel overtuigend en zet ik neer zoals ik het las:
Demon is afgeleid van het Griekse woord daimoon, een term die verwijst naar iemands geestelijke gids. De Griekse daimoon is een goddelijk wezen, dat we kunnen vertrouwen en waarop we ons kunnen verlaten. Het Christendom wilde met zijn ene ware God de grond gelijkmaken met heidense godsdiensten en veranderden de demonen in de ‘zondebok’, ze kregen juist de schuld van alles wat er misging, van elke ramp.
Op het moment dat het Christendom 2000 jaar geleden besloot dat het nu eens afgelopen moest zijn met ons in de handen van meerdere goden te leggen, zoals bij de Grieken en de Romeinen het geval was, kwam we in de schaduw van ons aards bestaan terecht. Voortaan stond het Christendom als enige ware religie boven alle andere onware religies en bekeerde de Christenen met nietsontziende en meedogenloze hand alle ‘heidenen’ uit naam van hun éne almachtige en heilige God. Baas boven baas zou ik zeggen. Ook al geloof ik dat er een universele kracht is dat ons allen bindt (noem ik de levenskracht hier op aarde), die je God zou kunnen noemen, ik geloof ook in onze individuele verschillen om ons van elkaar te kunnen onderscheiden. Voor onderscheid heb je een ordening nodig in je geest zoals ieder mens iets fysieks vertegenwoordigt van meerdere (en niet mindere!) goden. Meerdere demonen, zoals de lama opmerkte. Archetypen zoals Jung meende. Ideeën noemde Plato ze.
Onze onderlinge verschillen (totaalbeeld van aangeboren eigenschappen, unieke omgeving en toevalsfactoren) verwarren met ons gemeenschappelijk gedeelde DNA (één God)en daardoor de mensensoort indelen in een wij-groep die arrogant weet wat juist en goed is en een zij-groep die ronduit slecht bevonden wordt (de zondebok), is onze GROOTSTE vergissing geweest in onze menselijke geschiedenis. Oordelen leidt van kwaad tot zelfs erger. Onderscheiden leidt tot ruimte en (innerlijke) vrede.
De wortel van al het kwaad is onze primaire angst voor de vernietigende kracht wat door veroordeling van onze onderlinge verschillen vrijkomt. Onze neiging om de ander de schuld te geven (of ons zelf) voor alle ellende is de eerste oorzaak.
Tot besluit nog een stelling van de lama uit de Happinez:
‘We zijn geneigd om onze demonen op anderen te projecteren. Als we goed kijken naar wat we in anderen afkeuren, zien we vaak onze eigen demonen weerspiegeld’.