‘Kip of ei probleem’ is een écht vrouwenprobleem

De laatste tijd valt me steeds meer en meer op in hoeverre mannen en vrouwen verschillen in hun kijk op de wereld. We zien beiden hetzelfde maar het accent is anders en daardoor de interpretatie. In de volksmond praat men bijvoorbeeld over het nut van actief korte termijn denken en passief lange termijn denken en de onderlinge misverstanden die daarvan het gevolg zijn.

Een voorbeeld…

Wanneer je een man zou vragen: ‘Wat is er eerder de kip of het ei?’. Dan is het antwoord simpel ‘een kip natuurlijk, anders geen ei!’                                     Moeilijker is het voor een vrouw, omdat we niet afgaan op wat op het eerste gezicht schijnt.                                                                                                                  ‘Dat hangt er van af’, zou ze nadenkend zeggen, ‘bedoel je dit ei hier voor ons of hypothetisch gezien?’

Voor een vrouw is elk gevolg zelf ooit oorzaak geweest en zo kan je steeds verder teruggaan totdat je de draad kwijtraakt. Ze ziet in de wereld om haar heen zekere kettingreacties die op een gegeven moment lang of kort geleden op gang gebracht zijn wat geleid heeft tot… bijvoorbeeld een kip of het ei. Dat hangt van de vraag af en welke kip of ei je wanneer en waar dan bedoelt.

Ik denk toch dat dit verschil in bewustzijn te herleiden is tot in de prehistorie, want, ja, ik ben ook een vrouw en daardoor een evolutionair (is gelijk aan langer termijn) denker! Ik kan dus ook nog uit eigen ervaring putten hoe diep we denken. Een man zou zeggen dat er NÚ gehandeld moet worden en snél anders missen ze samen de boot! Als er alleen vrouwen bestonden, denken mannen, zaten die nog steeds aan de oever te dubben als de boot vol mannen al lang vertrokken was. Als je twijfelt of dit waar is moet je maar eens meegaan in de auto van een echtpaar en kijken wat er gebeurt als zij de weg wijst en de kaart in handen heeft en hij de auto bestuurt (als ze nog niet van dit verschil weten natuurlijk!).

Het onbewuste, die het bewustzijn influistert wat te denken en doen, is namelijk afhankelijk van sekse op angst afgestemd. Het was niet handig wanneer vrouwen gingen vechten of vluchten (zoals mannen) bij gevaar, waardoor ze hun kroost onbeschermd en in paniek achter zouden laten. Vrouwen kalmeren zichzelf en degene die van hen afhankelijk zijn, wanneer ze angst voelen of gevaar waarnemen. Daardoor houden hun kinderen zich muisstil en wanneer het gevaar geweken is gaan ze weer hun gang met hun dagelijks doen en laten zonder of met (later) meer bewustzijn.

Vrouwen hebben dat verschillend overlevingsgedrag te danken aan een stofje wat vrij komt als er zorg en liefde nodig is: oxytocine. Ik moet nog eens nazoeken of mannen dit stofje ook ter beschikking hebben. Wat ik me kan herinneren komt dit stofje bij mannen alleen vrij wanneer ze geknuffeld of geaaid worden.

Conclusie: alleen mannen die vaak gepamperd, geknuffeld en verwend worden kennen dus ook het kip en ei vraagstuk als probleem! Vrouwen die net als mannen de boot niet willen missen gedragen zich onnatuurlijk en mannelijk. En mannen … bedenk dat wanneer vrouwen gaan verzorgen,  ze gestrest zijn.  En als jullie niet oppassen voor al dat geaai jullie door de aangedragen oxytocine overal ook problemen gaan zien die er voor een man niet zijn.

Sorry. We can’t help it!