Vaak begrijp ik het professionele ‘scheppen’ niet. Er moet eerst gebrainstormd worden over een concept. Er wordt een plan en visie gecreëerd. Een deadline vastgesteld. Bij mij verloopt het waarmaken eerder als bij de zwaan op de uitgelichte foto. Ik heb geen idee waar ik mee bezig ben en wat ik doe. Waartoe het leidt of het ooit iets wordt? Zodra ik de dingen professioneel wil aanpakken loopt mijn inventief en innovatief proces spaak. De moed zakt me in de schoenen. Het overzicht raak ik kwijt en die komt niet uit mijn hoofd of uit mijn hart. Mijn overzicht is het gevoel dat iets klopt, waar en interessant is. Maar dat zijn al teveel woorden voor de drang die van binnen in me opwelt om nú te gaan doen of los te laten.
Een gevoel uitbroeden is me wel bekend of mijn handen en voeten geven aan het jonkie als deze uit haar ei gekomen is. Mijn passie volgen is niet eenduidig. Of via een concept of planning tot rijping komend. Mijn passie is niet van mij. Het komt uit een bron. Alsof ik naast de eraan ontsprongen rivier de dingen voorbij zie drijven. Soms spring ik de rivier in en drijf een poosje met de dingen mee. Vaker zuigen de dingen die in mij ontspringen mij de rivier in. Er valt niet aan te ontsnappen. Hardnekkig de controle willen houden over de dingen die ik doe in mijn leven lopen bij mij niet goed af. Laat mij nu maar lekker mijn leven uitbroeden op mijn manier. Dan kan ik me laten verwonderen over en amuseren met wat mijn leven allemaal in petto voor me heeft.