Ont-frozen

De wijsheid komt uit het Oosten. Gretig storten wij, ons Westerlingen, op al die prachtige spirituele rituelen. Blind voor de moord op onze eigenheid en eigen waarde. We zijn selfmade Zen geworden. Buitenshuis of binnenshuis. Het maakt niet uit. Alles wordt Zen-klaargemaakt. Boeddhabeelden. Wierookbranders. Meditatiekussens. Yogamatten. Het is handig te beseffen dat de zon óndergaat in het Westen. De zon in het oosten doet ons ontwaken. Onder de zon van het Westen maken wij ons waar. Oosterse Verlichting zal nooit de Westerse Verlichting worden of andersom. Hoezeer wij ons alle gedragsregels ook eigenmaken van welk heilig Oosters huisje of Westers machtsbolwerk dan ook. Zo zal een man nooit een vrouw worden al draagt hij een jurk. En wordt een kind pas een zelfstandige volwassene als het zelfredzaam is. Gras wordt nooit een boom. Hoe hard we er aan zouden willen trekken.
Als yin en jang vullen we elkaar aan. Zoals in elke gezonde relatie. De zon komt op en gaat weer onder. Het wordt dag. Dan weer nacht. Het wordt zomer. In de winter vallen de blaadjes op het Noordelijk halfrond in het Westen. Op het Zuiderlijk halfrond in de zomer. Onbewust worden we allemaal geboren. Min of meer bewust gaat de zon van ieder mens onder. Als de zon in het Westen achter de horizon verdwijnt, verschijnt de gedaante van de maan aan de hemel. Tegelijkertijd geldt het omgekeerde in het Oosten, aan de andere kant van de aarde verdwijnt de maan en wordt de nieuwe dag op aarde verwelkomd. De aarde draait als een wiebelende tol om de zon en op de Noordpool is het daarom in midwinter het langst nacht en in midzomer het langst dag. Zo werkt de natuurlijke logica. Niemand, geen God of mens kan tegen de natuurwetten in handelen. Hoe goed we ook onze uiterste best doen.
“Let it go, let it go!” zingen alle kleine Elsa’s wereldwijd. In mooie jurkjes draaien de ijsprinsesjes in het rond. Loslaten is hót. De nieuwste rage onder Westerlingen. Niemand wil meer frozen zijn. De eerste échte stap op weg naar Zelfontwikkeling is zowel loslaten als en-compassie. In het Oosten wordt er suf-gemediteerd om het ego los te laten voor verlichting. Het prinsesje Elsa bevroor toen ze zichzelf niet mocht zijn. De sneeuwkoningin Elsa bevrijdde zichzelf van de kou en liet wat er van binnenuit opborrelde los. Op het moment dat ze haar eigenheid omarmde en zichzelf met haar hele hebben en houden lief had ging ze stromen. Kreeg ze vleugels. Niet alleen zij raakte verlicht. Haar hele omgeving had er profijt van. De flow als kompas. Eigenheid als de magnetische Noordpool. Een van de vele ego’s aan het roer. Wat er losgelaten wordt is niet het ego, maar het idee dat er maar één en dezelfde ego heerst. Westerse verlichting draait om de bevrijding van de sneeuwkoning(in) in ons. Wij hebben er geen vat op. Laat het los en zie jezelf al dansend onder je eigen zon ontdooien tot een levenslang kaleidoscoop aan prachtige eigenzinnige vormen.