Boekbespreking: Sterker dan ooit. De wijsheid van vallen en opstaan – Brené Brown

9200000045638321 2

Dit is het eerste boek van Brené Brown dat ik gelezen heb. Tegelijkertijd lijkt dit boek meer te duiden op waar het werkelijk bij haar om gaat. Haar andere boeken zie ik als prelude. Zij beschrijft steeds weer op wetenschappelijke wijze hoe de ontwikkelingsweg van de mens er uit ziet en waar het vaak op neer lijkt te komen. Het draait om ‘de wijsheid’ die je verwerft bij het ‘vallen en opstaan’. Hierbij belicht ze de schaduwzijde van de mythe van de maakbare mens. Heel on-Amerikaans dus. De grenzen aan maakbaarheid geven je ontwikkelingsweg aan. De grens van waar je staat – de frontzone, op welke unieke wijze jij die weg bewandelt -je eigenheid, en hoe ver je gekomen bent – de ontwikkelingsfase.

Het genre van dit boek zie ik dan ook als spiritueel-wetenschappelijk. In het Oosten beweren spirituele wijsgeren dat de mens al volmaakt is als die geboren wordt. Het hoeft alleen maar diens werkelijke glorieuze zelf te ontdekken en bewust te worden. In het Westen beweren ze het tegendeel. De mens komt, wel of niet, met de erfzonde belast op de wereld en als we heel goed ons best doen dan belanden we vast ooit in de ‘hemel’.

Naar dit spiritueel licht wordt van oudsher van Oost naar West op aarde gezocht. Brené Brown ontlast met haar werk de mens van de verplichting om altijd maar weer en dag in dag uit gewéldig te moeten zijn. Heerlijk vind ik dat. Ze wijst op de kracht van de kwetsbare mens en ze wijst er op waar en hoe deze kracht individueel te vinden is en ervaren wordt. Juist het helderst tijdens die momenten die we het liefst uit ons leven willen bannen. Waarop we door de grond willen zakken van ellende. Die momenten vergelijkt Brené met het plat op ons gezicht gaan in het volle aanzicht van het publiek in de arena ten tijde van de Romeinen. Besmeurd met stof en bloed. Volkomen uitgeput. Sta op of geef het op?! Citaat: “Arena’s roepen iets van grandeur op, maar met arena wordt hier elk moment waarop of elke plek waar bedoeld we het risico hebben genomen om ervoor te gaan en onszelf te laten zien.”

Brené Brown geeft een wetenschappelijke invulling aan het belang van weer opstaan na de ervaren val. Op welke manier dan ook. Het gaat niet over het volharden waarin je gelooft, maar over het belang om er volledig te ZIJN en door jezelf en/of de ander gezien te worden ontdaan van alle opsmuk, ontkenningen en idealen. Jezelf van moment tot moment tonen in al je kwetsbaarheid. Ze schrijft niet bevoogdend of als een betweter. Ze neemt het voortouw in handen hoe ze zelf haar eigen bewandelt en stelt zich kwetsbaar ten opzichte van haar lezers op. Ze neemt ons op niet melodramatische wijze mee hoe ze zelf steeds opnieuw weer ‘sterker dan ooit’ werd juist vanuit haar zwakste momenten.

Het boek leest heel gemakkelijk, ontspant en stimuleert je tegelijkertijd en nodigt uit om beter in je vel te gaan zitten. Én… moedigt aan om je elk moment opnieuw over te geven aan jouw proces van waarmaken.