Het prinsesje in het slijk

Het slijk van de aarde zijt gij
Ik ben in het slijk geboren. Daar kwam ik pas later achter, toen ik al jaren getrouwd was met mijn prins. Mijn prins werd ook in het slijk geboren en hij kuste mij wakker en zorgde voor dit inzicht. Eerst was ik wanhopig, want ik had mijn eigen gelukkige illusie gecreëerd zonder slijmerig fundament. Niet ik, vond ik, maar zijn fundament was modder en daarmee moest ik gewoon leren leven. Niet ik hoefde te veranderen, maar híj. Ik kon hem niet veranderen, besef ik vanaf nu, maar wel mijzelf, waardoor hij zich aan mij zou moeten aanpassen. En zo gebeurde het sluipenderwijs dat ik steeds meer tot het inzicht kwam, dat ook ik in het slijk geboren ben, hij werd de reflectie van mijn spiegelbeeld en vice versa.
Verder lezen Het prinsesje in het slijk