Recensie: De schilder van Barcelona- Ildefonso Falcones


De vertolker van jong Barcelona’s volksziel

Een vol verhaal. Er komt in dit omvangrijke boek veel voorbij aan geschiedenis, kunststromen, politiek, misstanden, uitbuiting, bedrog en zo veel meer. De geboorte van het Barcelona zoals we dat nu toeristisch gezien kennen is met veel geweld, bloed, zweet en tranen tot stand gekomen. Macht corrumpeert weliger in het Catalonië van begin 20e eeuw dan elders in Europa door de ketenen van een machtswellustige Kerk én bourgeoisie, die gezamenlijk met het leger de zieltogende bevolking onderdrukten en meer nog dan slaven hebben uitgebuit.

“Dit is onze wereld niet.”

Zoveel armoe en ellende, maak daar maar eens een mooi gemoeds-ondersteunend verhaal van! Dat is Ildefonso Falcones gelukt door gebruik te maken van de verheffende kracht van kunst in dienst van het volk. Dalmau is een geniaal keramist en bevrijd van werkgever een uitmuntend schilder. De lotus groeit op in een moeras aan verrotting. De lotus is in dit verhaal de unieke kunststroom van het Catalaans modernisme. Een kortstondige kunststroming waarvan we nu nog kunnen genieten. Wie kent Gáudi’s werk niet? Na zijn val als keramist mocht de fictieve Dalmau meewerken aan de bouw van het Muziekpaleis. Bedoeld om het volk te verheffen. Een voorbeeld van het Catalaanse modernisme.

“Een schitterend totaalbeeld. Dat wilde het Muziekpaleis zijn: een onmetelijke schat aan details die zich met elkaar verweefden in de emoties en ontroering van de kijker. Dat was wat Dalmau in zijn werk tot uitdrukking probeerde te brengen, en ook in zijn leven.”

Vernemen we door Europa heen dat er een sociale klassenstrijd ontketend was met als motor de uitbuiting van arbeiders door de verstedelijking, kloof tussen rijk en arm en de industriële revolutie, in Barcelona werd er bovenop bloedbelasting geheven door koloniale onrust in het RIF gebied. De vrouwen-emancipatie ging hier verrassend genoeg totaal anders dan dat ik elders heb leren kennen. Onder wanhopige en ellendige omstandigheden zorg dragen voor je kinderen, geliefde, familie en buren betekent hier daadkracht zonder geklaag. Ik heb genoten van al die sterke vrouwen die in dit boek de barricades van het leven letterlijk en figuurlijk ‘bemanden’. 

“Wij zijn vrij om te doen wat we willen, Emma. Wij vrouwen offeren ons vaak op zonder ons ervoor op de borst te slaan, zonder er iets voor terug te verlangen, zelfs geen begrip. Kennelijk is dat ons lot.”

Een waar en indrukwekkend epos en ontelbaar keer mooier dan Les Misérables van Victor Hugo.

Ont-frozen

De wijsheid komt uit het Oosten. Gretig storten wij, ons Westerlingen, op al die prachtige spirituele rituelen. Blind voor de moord op onze eigenheid en eigen waarde. We zijn selfmade Zen geworden. Buitenshuis of binnenshuis. Het maakt niet uit. Alles wordt Zen-klaargemaakt. Boeddhabeelden. Wierookbranders. Meditatiekussens. Yogamatten. Het is handig te beseffen dat de zon óndergaat in het Westen. De zon in het oosten doet ons ontwaken. Onder de zon van het Westen maken wij ons waar. Oosterse Verlichting zal nooit de Westerse Verlichting worden of andersom. Hoezeer wij ons alle gedragsregels ook eigenmaken van welk heilig Oosters huisje of Westers machtsbolwerk dan ook. Zo zal een man nooit een vrouw worden al draagt hij een jurk. En wordt een kind pas een zelfstandige volwassene als het zelfredzaam is. Gras wordt nooit een boom. Hoe hard we er aan zouden willen trekken.
Als yin en jang vullen we elkaar aan. Zoals in elke gezonde relatie. De zon komt op en gaat weer onder. Het wordt dag. Dan weer nacht. Het wordt zomer. In de winter vallen de blaadjes op het Noordelijk halfrond in het Westen. Op het Zuiderlijk halfrond in de zomer. Onbewust worden we allemaal geboren. Min of meer bewust gaat de zon van ieder mens onder. Als de zon in het Westen achter de horizon verdwijnt, verschijnt de gedaante van de maan aan de hemel. Tegelijkertijd geldt het omgekeerde in het Oosten, aan de andere kant van de aarde verdwijnt de maan en wordt de nieuwe dag op aarde verwelkomd. De aarde draait als een wiebelende tol om de zon en op de Noordpool is het daarom in midwinter het langst nacht en in midzomer het langst dag. Zo werkt de natuurlijke logica. Niemand, geen God of mens kan tegen de natuurwetten in handelen. Hoe goed we ook onze uiterste best doen.
“Let it go, let it go!” zingen alle kleine Elsa’s wereldwijd. In mooie jurkjes draaien de ijsprinsesjes in het rond. Loslaten is hót. De nieuwste rage onder Westerlingen. Niemand wil meer frozen zijn. De eerste échte stap op weg naar Zelfontwikkeling is zowel loslaten als en-compassie. In het Oosten wordt er suf-gemediteerd om het ego los te laten voor verlichting. Het prinsesje Elsa bevroor toen ze zichzelf niet mocht zijn. De sneeuwkoningin Elsa bevrijdde zichzelf van de kou en liet wat er van binnenuit opborrelde los. Op het moment dat ze haar eigenheid omarmde en zichzelf met haar hele hebben en houden lief had ging ze stromen. Kreeg ze vleugels. Niet alleen zij raakte verlicht. Haar hele omgeving had er profijt van. De flow als kompas. Eigenheid als de magnetische Noordpool. Een van de vele ego’s aan het roer. Wat er losgelaten wordt is niet het ego, maar het idee dat er maar één en dezelfde ego heerst. Westerse verlichting draait om de bevrijding van de sneeuwkoning(in) in ons. Wij hebben er geen vat op. Laat het los en zie jezelf al dansend onder je eigen zon ontdooien tot een levenslang kaleidoscoop aan prachtige eigenzinnige vormen.

Dare and know to be different

Hier nog een idee over de theorie dat wij eigenlijk het binnenste buiten zijn van het universum. Wij zelf en alles om ons heen, in alle dimensies en als geheel, zijn haar essentie. Samen zijn we vol-ledig. Zoals wij de wereld weerspiegeld zien in een dauwdruppel.

Onze logica maakt verhalen over de dingen die we meemaken. De harde feiten fabriceren we zelf. In zoverre de ‘illusie’ van wie je nu werkelijk bent.  Verder lezen Dare and know to be different

Boekbespreking. Pit en passie. Infuus voor vermoeide heldinnen

image

Dit boek is alleen nog maar bestelbaar op de website van Nicolien Bot : www.vermoeideheldinnen.nl Echt zeer de moeite waard, omdat dit ‘zelfhulpboek’ je zelfredzaamheid aanspreekt en niet je vermogen om te oordelen. Daardoor leidt het lezen van dit boek tot een infuus aan praktisch en vriendelijk zelfinzicht. De hoofdstukken theoretiseren ook niet zo en zeggen waar het op staat en waar wij heldinnen nu zo vermoeid van raken. Verder lezen Boekbespreking. Pit en passie. Infuus voor vermoeide heldinnen