Aangemaakt donderdag 19 februari 2009
Als je geen idee van de wereld zou hebben zou zij voor jou ook niet in deze beperkte vorm bestaan, maar je zou zweven in een allesomvattende lege ruimte…
Ik ben bezig geweest met de ideeënleer van Plato en zijn invloed op vervolgens de filosofen Kant (‘uitvinder’ van de Copernicaanse wending), Schopenhauer en Jung op de mogelijkheid het geestelijk energieveld wetenschappelijk in kaart te brengen.
Kant zei nee, Schopenhauer en Jung zeiden ja onder bepaalde mentale voorwaarden. Ik zeg ook ja en beweer het volgende: alleen een idee die geactiveerd is kan bestaan. Dat impliceert dat wij alleen kunnen bestaan in een gerealiseerde ideeënwereld. En een gerealiseerde ideeëwereld alleen dankzij de ideeën die wij activeren. Een geactiveerd idee onderzoeken, wat de materie inherent dus is, is dus mogelijk als je de vruchten van een idee onderzoekt. Aan de vruchten herken je de boom.
Dat gebeurt al door de wetenschap die door middel van experiment het verschijnsel zo goed mogelijk in kaart probeert te brengen en zo het vóórkomen van een waargenomen verschijning zo zuiver mogelijk te kunnen voorspellen om de ongewenste uitkomst van verschijnen te kunnen voorkomen. Zo onderzoeken ze fysische verschijnselen.
Zo kan je ook metafysische verschijnselen onderzoeken zoals een zuiver idee, voorafgaand en als oorzaak van een verschijning. Waar ik het hier over heb is dat de meting altijd vertekend is door beïnvloeding van de onderzoeker. De vertekening vindt plaats door de ideeën die de initiatiefnemer van het onderzoek er op nahoudt en door middel van het gecontroleerde experiment dat zijn idee onherroepelijk in het resultaat weerspiegelt. Een meta-analyse van al deze uitkomsten geeft een duidelijker beeld van de verschijning, maar is niet gericht op de werkelijke oorzaak van de verschijning en dat is de idee, en geeft daardoor onvolledig inzicht in de oorzaak van verschijnen.
Als je het idee waarom iets bestaat weet te doorgronden en leert kennen dan ben je beter in staat om het bestaan van onze fysische wereld te doorgronden en te leren kennen dan door uit je hoofd te leren hoe een fysisch verschijnsel er gekleurd uitziet en gecreëerd is door de geactiveerde idee van een onderzoeker. De wereld die we kennen is de in een beperkte vorm van de werkelijkheid gegoten weerslag van al onze erkende ideeën over onze wereld.
Als je geen idee van de wereld zou hebben zou zij voor jou ook niet in deze beperkte vorm bestaan, maar je zou zweven in een allesomvattende lege ruimte. Sommigen mensen doen dat daadwerkelijk als ze geen bestaansgronden meer voelen en alle grond onder hun voeten wegvalt als ze bijvoorbeeld plotsklaps geconfronteerd worden met de waarheid, dat de wereld waarin we zoveel pijn ervaren slechts verzonnen is door ons. Het maakt je op dat ogenblik ook heel kwetsbaar als mens, als je (even) wakker wordt, omdat je dan ziet, wat een potje wij mensen maken van onze eigen leefwereld. Ook overvalt je de moedeloosheid over de hoeveelheid ideeën die je nog te activeren hebt om de wereld die voor ons bestaat te veranderen in een betere wereld voor ons allemaal.