Boekbespreking: Hoe word ik gelukkig? -Guus Kuijer

1001004006534962

Door het lezen van Hoe word ik gelukkig? Een zelfhulpboek, geschreven door Guus Kuijer  en vers van de pers (2009) uitgegeven door Athenaeum-Polak & Van Gennep te Amsterdam, ben ik zelf ‘heel gelukkig geworden’. Ik heb nog nooit één boek van zijn hand gelezen en wist wel dat hij een kinderboekenschrijver was. In één klap heeft dit boek (voor volwassenen bedoeld) zijn weg naar mijn hart gevonden.

In het slotbetoog geeft Guus Kuijer antwoord op de door hem eigenzinnige wijze onderzochte en gestelde vraag naar het gelukkig worden: Als u zich leeg voelt: stop er wat in. Als u uzelf wilt vinden, neem een ander in u op‘. Hij meent dat er geen andere weg is naar geluk dan via inspanning, goed opletten waar je interesse en aardigheid in hebt en dat gewoon en vooral doen. Nee, ik heb daardoor niet al de clue prijsgegeven van dit boek, dat leest als een thriller. Wij volwassenen plegen allen een wrede moord op onze aangeboren aanleg voor het hebben van een eigenaardige passie en bezieling. Het geluk is ons geboorterecht!  Dat we ons moeten inspannen om dat weer in te zien en dit geluk weer op te delven uit de kronkels van ons brein, komt omdat we zelf al vroeg in onze jeugd beroofd zijn van de kans om gewoon simpelweg gelukkig te zijn. Waren de ‘schuldigen’ onze ouders niet, dan wel de school en de maatschappij waarin we opgroeien en ons het tegenovergestelde van geluk als een ‘ontbijtkoek’ voorhouden, waarnaar we leren happen. De economie moet namelijk draaiend blijven, geld moet rollen, daar kan je niet vroeg genoeg bij zijn. Alleen word je dáár nu alleen maar meer ongelukkig van. (Behalve van het kopen van dit boek bijvoorbeeld en om dat te begrijpen moet je toch echt het hele boek gelezen hebben).

Dankzij een recensie in het weekblad Intermediair heb ik dit boek gelezen. Op het internet kon ik alleen een hele goede recensie van Margo Zuidema vinden op de site van Literair Nederland. Om geen overbodige moeite te doen verwijs ik dan ook vol plezier naar dit adres: http://www.literairnederland.nl/2009/07/recensie-hoe-word-ik-gelukkig-guus-kuijer/

Vanuit mijn eigen optiek heb ik nog wel wat op te merken over dit boek. Allereerst ben ik tijdens het lezen veranderd. Na het lezen van zijn boek heb ik mijn aanleg voor inlevingsvermogen ontdekt. Aanleg is de start van het proces om gelukkig te worden. Je ontdekt je aanleg door te letten op je belangstelling en waar je lol in hebt. Waar je plezier in hebt steek je veel tijd in en al spelenderwijs leer je niet alleen alles over je stokpaardje om mensen op feesten en partijen mee te vervelen, maar ook over allerlei aanverwante zaken. Alles is altijd met alles verweven. Je kunt het zo gek niet noemen of er is wel een raakvlak met wat ook te gek is om te noemen. Ik ben dol op het raden van het gevoel achter de woorden en begrippen. Ik ben dol op verhalen uitgebeeld door middel van kunst, hoe primitief dan ook, en met name het boek. Ik ben gek op boeken lezen, aanraken, ruiken en het liefst zelf nog een goed boek schrijven ook. Ik houd zelfs van eetpapier. Ziedaar de aanwijzingen voor mijn aanleg.

Dan het vervolg van mijn aanleg om mij in te kunnen leven. Omdat ik zoveel aardigheid heb in allerlei verschillende perspectieven op het leven en de natuur, ben ik alsmaar aan het praten, luisteren, lezen, schrijven en wandelen. Deze inspanningen ontwikkelen mijn aanleg tot een talent. Een talent om mij in te leven. Dit inlevingsvermogen wordt zo op prijs gesteld, dat de betekenis die aan mij gegeven wordt overdonderend is. Iets te veel naar mijn zin om er gelukkig mee te zijn anders dan dat ik achter deze computer mijn stukjes schrijf in alle stilte. Er is dus nogal wat inspanning nodig om niet te verdrinken in de stroom van overdaad wat er op je afkomt als je ineens openstaat voor je talent na een langere tijd van schaarste, droogte, armoe en tekorten door het onopgemerkt blijven. In mijn jeugd vonden ze het nog belangrijk dat ik een goede partij aan de haak sloeg, een goede huisvrouw en moeder werd. Dan was ik nog eens iemand. Dat is goed gelukt, maar ik nog niet.

Een zelfhulpboek of een thriller? Ik houd het op beiden. Als zelfhulpboek is het als satire bedoeld op al die kant en klare recepten die in de boekhandel aangeboden worden om echt gelukkig te worden, terwijl je alleen maar deze of gene schrijver gelukkig maakt en de economie draaiende houdt. Goedbedoelde pogingen daargelaten. Ik zou dit boek serieus een ‘help jezelf’ boek genoemd hebben.

Dan als thriller. Samen met Guus Kuijer heb ik zijn speurtocht naar een antwoord met ingehouden adem op de voet gevolgd. Waar is nu al ons geluk gebleven, waarvoor we als zieltje speciaal naar de aarde zijn afgedaald? Langs donker en duistere paden (de schilderijen van Goya) via veelkleurigheid en vrolijkheid (de schilderijen naderhand van Van Gogh) belanden we uiteindelijk aan het eind van de tunnel. We weten whodonut en we weten het binnen ons weer recht te zetten. Het geluk staat op uit zijn levenloze staat.

Dit is niet mijn laatste boek wat ik van hem heb gelezen! Hij heeft nog meer geschreven in het verleden en ik verwacht nog meer van hem  in de toekomst!