Aangemaakt op: 15-01-2004
Stel je eens voor dat wij ons allemaal bevinden in de duistere grot van Plato’s parabel. Aan elkaar geketend staren wij naar schimmen geprojecteerd op een muur. Wij proberen onderling eerst nog de grillige schaduwen te beschrijven en te verklaren, want wij herinneren ons vaag iets anders ervaren te hebben, lang geleden, toen we nog heel jong waren. Maar na verloop van tijd is deze schimmenwereld ons zo gewoon geworden, dat we niet beter weten dan dat deze wereld de werkelijkheid is…