Grappig is het dat je je zo af en toe als mens gelukt of mislukt voelt. Het is een grove momentopname waarop je een stempel plakt.
Ik zit op schilderles met een groep getalenteerde vrouwen. En het is écht waar, iedereen heeft talent behalve ik. We hadden het er met elkaar over, maar iedereen was er oprecht van overtuigd dat de rést behalve zij zelf getalenteerd was. Wat is dat toch met vrouwen? Vissen wij naar een compliment? Dat idee heb ik niet. Ik denk dat het een onvermogen is om jezelf onbevooroordeeld te zien. De innerlijke drang naar perfectionisme. Gevoel voor harmonie en schoonheid zit nu eenmaal in het model vrouw ingebakken. Continue worden we uitgedaagd om ons eigen werk te perfectioneren en steeds weer worden we enorm geconfronteerd met het bedroevende resultaat. Wat we van binnen voelen vergeleken met de werkelijkheid klopt niet. We krijgen een foutmelding en veroordelen ons zelf als ‘mislukt’: het niet kunnen voldoen aan onze eigen perfecte maatstaven.
Gelukkig moet ik steeds weer lachen om onze eigen verbeelding dat niets wat we aanraken perfect wordt. Het uitgangspunt is fout. Als je aanneemt dat alles al perfect is zoáls het is, maar je dit voldongen feit alleen moet leren accepteren, dan kan je veel meer spelen met deze innerlijke drang om alles te perfectioneren. Het maakt niet uit wat je doet. De wereld blijft perfect. Hoeveel je er ook aan knoeit het wordt er niet meer of minder perfect van. Het gaat om het voldane gevoel achteraf. Dat is mijn geloof en intuïtief zeker weten dat me overeind houdt als vrouw.
Wat ik ook grappig vind is dat wij vrouwen een verschil tussen binnen en buiten ons maken. Van binnen zijn we imperfect en van buiten is alles al perfect. Dus eigenlijk weten we allemaal wel heel goed dat alles al perfect is wat we er ook aan proberen te doen en hoe we ook te doen hebben met zichzelf als ‘mislukt’ veroordelende lotgenoten.
In een psychologisch maandblad las ik ooit dat het bij mannen precies andersom is. Zij zelf zijn altijd perfect en gelukt en alles buiten henzelf is imperfect en mislukt áls ze toevallig en onverhoopt een foutmelding binnenkrijgen over een onbedoeld resultaat. Geen wonder dat mannen en vrouwen elkaar kunnen vinden. Er vindt negatieve zelfvervullende voorspelling plaats (ook een psychologisch fenomeen). De tegenpolen trekken elkaar aan en verzieken elkaar in zelfbevestigende gedachten: de man: ‘Oh, wat ben ik gelukt’; de vrouw: ‘Oh, wat heb ik gefaald!’.