Door het lezen van Hoe word ik gelukkig? Een zelfhulpboek, geschreven door Guus Kuijer en vers van de pers (2009) uitgegeven door Athenaeum-Polak & Van Gennep te Amsterdam, ben ik zelf ‘heel gelukkig geworden’. Ik heb nog nooit één boek van zijn hand gelezen en wist wel dat hij een kinderboekenschrijver was. In één klap heeft dit boek (voor volwassenen bedoeld) zijn weg naar mijn hart gevonden.
In het slotbetoog geeft Guus Kuijer antwoord op de door hem eigenzinnige wijze onderzochte en gestelde vraag naar het gelukkig worden: ‘Als u zich leeg voelt: stop er wat in. Als u uzelf wilt vinden, neem een ander in u op‘. Hij meent dat er geen andere weg is naar geluk dan via inspanning, goed opletten waar je interesse en aardigheid in hebt en dat gewoon en vooral doen. Nee, ik heb daardoor niet al de clue prijsgegeven van dit boek, dat leest als een thriller. Wij volwassenen plegen allen een wrede moord op onze aangeboren aanleg voor het hebben van een eigenaardige passie en bezieling. Het geluk is ons geboorterecht! Dat we ons moeten inspannen om dat weer in te zien en dit geluk weer op te delven uit de kronkels van ons brein, komt omdat we zelf al vroeg in onze jeugd beroofd zijn van de kans om gewoon simpelweg gelukkig te zijn. Waren de ‘schuldigen’ onze ouders niet, dan wel de school en de maatschappij waarin we opgroeien en ons het tegenovergestelde van geluk als een ‘ontbijtkoek’ voorhouden, waarnaar we leren happen. De economie moet namelijk draaiend blijven, geld moet rollen, daar kan je niet vroeg genoeg bij zijn. Alleen word je dáár nu alleen maar meer ongelukkig van. (Behalve van het kopen van dit boek bijvoorbeeld en om dat te begrijpen moet je toch echt het hele boek gelezen hebben).
Verder lezen Boekbespreking: Hoe word ik gelukkig? -Guus Kuijer
